A w samej głębi, z której przyszłam zaczerpnąć
Tylko wody dzbanem - - tak już dawno do źrenicPrzywiera ten blask… tyle, tyle poznania
Znalazłam – ileż więcej niż dotąd!
Znalazłam w odbiciu tej studni tyle pustej w sobie przestrzeni.
O jak dobrze! Nie zdołam Cię całego przenieść w siebie –
ale pragnę, byś pozostał jak w zwierciadle studni
zostają liście i kwiaty z wysoka zdjęte
spojrzeniem zdumionych oczu
- oczu bardziej prześwietlonych niż smutnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz